بررسی روابط خودکارآمدی و سبک های اسنادی در دانشجویان

هدف کلی این پژوهش بررسی رابطه خودکارآمدی و سبک های اسنادی در میان دانشجویان بود. روش: جهت دستیابی به این هدف، 363 نفر (205 نفر دختر و 158 نفر پسر) دانشجوی مقطع کارشناسی به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. دانشجویان در دانشکده های علوم انسانی و فنی- مهندسی دانشگاه آزاد تهران شرق در سال تحصیلی 1391-1390 مشغول به تحصیل بودند. پرسشنامه های سبک های اسنادی (1981. ASQ)، مقیاس خودکارآمدی عمومی (شرر و همکاران، 1982). و پرسشنامه مشخصات جمعیت شناختی برای نمونه انتخاب شده اجرا گردید. همبستگی پیرسون نشان داد که در رویدادهای مثبت؛ سبک های اسناد درونی، پایدار و کلی با خودکارآمدی رابطه دارد. نتایج آزمون t گروه های مستقل را نشان داد که خودکارآمدی دانشجویان علوم انسانی و فنی- مهندسی، با هم تفاوت معنادار دارند و دانشجویان علوم انسانی نسبت به دانشجویان فنی- مهندسی خودکارآمدی بالاتری دارند. در پایان آزمون تحلیل واریانس نشان داد که تفاوت بین سبک های اسناد رویدادهای منفی در دو بعد پایدار و کلی، در میان دو گروه علوم انسانی و فنی- مهندسی معنادار است. به طور کلی دانشجویان مایلند خود را به عنوان عامل موقعیت های مثبت به حساب آوردند، در نتیجه هنگام موقعیت، اسناد درونی، پایدار و کلی خواهند داشت. درونی بودن عوامل اسنادی در رویدادهای مثبت می تواند زمینه های شناخت کافی از عوامل مختلف را فراهم ساخته و در کسب پیروزی های بیشتر و کاهش عوامل آسیب زا به دانشجویان کمک کند. هم چنین افراد می دانند که می توانند موفقیت ها را تکرار کنند. به این ترتیب، اعتماد به نفس و خودکارآمدی آنها افزایش می باید. در پایان به مسئولین آموزشی و مشاوران پیشنهاد می شود به دانشجویان کمک کنند تا در مواجهه با شکست ها و موفقیت ها از اسنادهای مناسب استفاده کنند و با اسنادهای مناسب، خودکارآمدی شان را بهبود بخشند.